Samochody oznaczone liczbą "145" trafiły na rynek w połowie 1994 roku i zastąpiły modele z poprzedniej rodziny "33". Były to pojazdy reprezentujące segment rynkowy C, czyli segment grupujący pojazdy kompaktowe o długości około 4 m. Modele 145 były wówczas najmniejszymi pojazdami w gamie firmy Alfa Romeo, ale zgodnie z filozofią firmy, miały atrakcyjną formę nadwozia i sportowy charakter. Sylwetka trzydrzwiowego nadwozia typu hatch-back wyróżniała się ostrym klinowym zarysem. Płytę podłogową oraz większość zespołów mechanicznych tego modelu wykorzystano do budowy bliźniaczego modelu noszącego oznaczenie "146".

Początkowo w modelach 145 montowano silniki benzynowe w układzie przeciwsobnym (boxer) o pojemności skokowej 1,4 1,6 i 1,7 dm3 (przejęte z rodziny "33") oraz turbodoładowany silnik Diesla o pojemności 1,9 dm3. Napęd przenoszony był na koła przednie.

Pod koniec 1996 roku silniki typu boxer zostały zastąpione nową rodziną rzędowych silników typu Twin Spark o pojemności 1,4 1,6 1,8 i 2,0 dm3. Były to wtedy nowoczesne jednostki czterocylindrowe o wysokich osiągach, wyróżniające się zastosowaniem dwóch świec zapłonowych w każdym cylindrze.

W 1999 roku przeprowadzono modernizację (face lifting), po której nadwozie otrzymało bardziej obłe zderzaki i zmieniony kształt wlotu powietrza. Dotychczasowy silnik Diesla zastąpiono bardziej nowoczesnym silnikiem z rodziny JTD wyposażonym w bezpośredni wtrysk paliwa.

Produkcję tych pojazdów zakończono w 2000 roku, a ich następcami zostały trzydrzwiowe modele o symbolu 147.