Jesienią 1986 roku, po wyprodukowaniu ponad 2,4 mln modeli "80", wprowadzono na rynek trzecią generację tych pojazdów. Zupełnie nowe trzybryłowe nadwozie o obłych kształtach było o około 13 mm krótsze od poprzednika, mimo zwiększenia rozstawu osi o 2 cm. Oferowano jedynie modele w układzie czterodrzwiowym. Znacznie zmniejszyła się pojemność bagażnika, co było przedmiotem krytyki. Starannie opracowana powierzchnia bryły nadwozia spowodowała znaczne obniżenie współczynnika oporu powietrza Cx. Całe nadwozie wykonano z blach stalowych ocynkowanych. Wzbogacono również wyposażenie nadwozia w zakresie komfortu i bezpieczeństwa oraz zmodyfikowano zespoły podwoziowe.

Do napędu stosowano początkowo silniki benzynowe o pojemności skokowej 1,6, 1,8 i 1,9 dm3. Stopniowo wprowadzono dalsze wersje silnikowe. W 1987 zastosowano wolnossący silnik Diesla o pojemności 1,6 dm3, a rok później jego wersję turbodoładowaną.

W tym samym roku pojawiły się modele o wyższych osiągach, z silnikami o pojemności 2,0 dm3, a w latach 1989/90 wersje z silnikami o czterech zaworach w każdym cylindrze oraz silnik Diesla o pojemności 1,9 dm3. Wzrosła też liczba modeli oferowanych z układem napędowym typu Quattro. Na bazie tej generacji modelu "80" powstały także nadwozia typu coupe (1988) oraz kabriolet (1991), ale ze względów marketingowych umieszczono je w odrębnych rodzinach.

Produkcję samochodów Audi 80 trzeciej generacji zakończono w końcem 1991 roku.