Druga generacja samochodów serii 7 pojawiła się na rynku jesienią 1986 roku. Nowe nadwozie miało rozstaw osi powiększony o około 40 mm. Bardziej obłe kształty wpłynęły na poprawę własności aerodynamicznych. Równolegle zaoferowano wydłużoną wersję nadwozia oznaczoną literą L (Lang), w której rozstaw osi zwiększono o 114 mm.

Początkowo montowano sześciocylindrowe rzędowe silniki benzynowe o pojemności skokowej 3,0 i 3,5 dm3, ale od sierpnia 1987 roku dostępne były modele 750 z silnikami w układzie V12, o pojemności skokowej 5,0 dm3. W samochodach tych stosowano tylko hydromechaniczne automatyczne skrzynie biegów o 4 przełożeniach.

W 1992 roku w samochodach tej serii zastosowano nowe silniki w układzie V8. Dostępne były dwie jednostki napędowe o pojemności skokowej 3,0 lub 4,0 dm3.

Zakończenie produkcji samochodów tej generacji nastąpiło w 1994 roku, a ogółem wykonano około 310 tysięcy sztuk.