Model Croma był następcą pojazdów rodziny Argenta. W gamie Fiata był wówczas największym modelem. W celu obniżenia kosztów jego opracowania podjęto współpracę z trzema innymi producentami (Alfa Romeo, Lancia i Saab). Wspólnym wysiłkiem opracowano jednakową platformę, która następnie otrzymała nadwozia o odmiennej formie, charakterystycznej dla każdej z tych marek. Nadwozie Cromy o długości około 4,5 m miało sylwetkę 2,5 bryłową i pięcioro drzwi, co wyróżniało je zarówno od poprzednika jak i od bliźniaczych modeli.

Gama jednostek napędowych składała się początkowo z sześciu czterocylindrowych silników zabudowanych poprzecznie. Wersja podstawowa wyposażona została w silnik benzynowy o pojemności 1,6 dm3, a pozostałe jednostki tego rodzaju miały pojemność 2,0 dm3. Różniły się systemem zasilania, co oczywiście wpływał na ich osiągi. Najsilniejszą wersję wyposażono we wtrysk benzyny i turbosprężarkę. Dwa silniki Diesla dostarczała firma VM, miały one jednakową pojemność 2,5 dm3, ale jeden był wolnossący, a drugi turbodoładowany. Napęd na przednie koła przekazywany był poprzez mechaniczne skrzynie biegów. Hydromechaniczny automat był opcją dla wtryskowej wersji benzynowej.

Istotną nowością 1987 roku było zastosowanie nowego silnika Diesla z bezpośrednim wtryskiem paliwa (1,9 D.i.d.). Wersje benzynowe stopniowo były wyposażane w katalizatory.

W 1989 roku wycofano oba starsze silniki Diesla

Początkiem 1991 roku ruszyła produkcja zmodernizowanych modeli. Po face-liftingu przednia część nadwozia stała się bardziej obła i nieco wydłużona. Nieznacznie zmieniła się część tylna oraz wnętrze. Zrezygnowano z produkcji silników z gaźnikowym zasilaniem, a w następnym roku do gamy trafił benzynowy silnik 2,0 dm3 z 16-zaworową głowicą. W 1993 roku przeprowadzono kolejną niewielką modernizację nadwozia, gdyż zmieniono wlot powietrza. Nowością był benzynowy silnik w układzie V6, o pojemności 2,5 dm3. Wszystkie jednostki napędowe wyposażono w katalizatory.

Zakończenie produkcji tej generacji samochodów Croma nastąpiło w grudniu 1996 roku. Ogółem wykonano około 438 tysięcy tych pojazdów. Nie zdecydowano się wówczas na przygotowanie następcy.