W połowie 1974 roku pojawiła się trzecia generacja Corolli. Zachowano dotychczasową koncepcję konstrukcyjną, ale ponownie powiększono wymiary nadwozi. Rozstaw osi powiększono 3,5 cm. Długość pojazdu z nadwoziem notch-back wzrosła tylko o 1,5 cm, ale wzrost szerokości był znaczny i wynosił 6,5 cm. Pod względem stylistycznym pojazd był mniej obły i upodobnił się nieco do samochodów europejskich.

Nadal stosowano czterocylindrowe silniki benzynowe o pojemności skokowej 1,2, 1,4 i 1,6 dm3. Z uwagi na światowy charakter tego modelu każdy z silników produkowany był w kilku wersjach o zróżnicowanych osiągach, dostosowanych do wymogów regionalnych (japońskich, europejskich, amerykańskich). Nowością było zastosowanie w niektórych modelach pięciobiegowych mechanicznych i trzybiegowych automatycznych skrzyń przekładniowych.

Jesienią 1975 roku gamę nadwozi powiększono o model dwubryłowy o nazwie Liftback.

W 1978 roku Wysoka jakość oraz niskie koszty eksploatacji wpłynęły na sukces handlowy tego pojazdu - sprzedano ponad 3,75 mln egzemplarzy.

Zakończenie produkcji samochodów trzeciej generacji nastąpiło w kwietniu 1979 roku. Ogółem wykonano około 3,7 miliona tych pojazdów.